I'm coming home!

Donderdag 3 juni kwam ik na 10 maanden Amerika eindelijk thuis. Ik was best moe van de lange vlucht terug naar Nederland en het feit dat het voor mijn gevoel heel erg laat in de nacht was. In Nederland was het echter ochtend. Na vlot mijn tas gevonden te hebben, liep ik naar de arrival hal. Zodra ik daar naar buiten liep, keek ik om me heen en zag ik borden met mijn naam erop. Voor ik het goed en wel door had, vloog Aniek me al om de nek. Ik had het niet verwacht en viel bijna om, maar kon nog net op mijn benen blijven. Wat was het gaaf om weer in Nederland te zijn, mijn ouders, zusje, opa en oma en ook de buren weer te zien! En allemaal waren ze naar Schiphol gekomen om mij op te halen. Micha was heel blij om me weer te zien en ik ook om hem weer te zien. Het was op dit moment echt gaaf om thuis te zijn. Het rotgevoel van de dag ervoor is nu helemaal weg, ik ben ontzettend blij om thuis te zijn. Maar ook enorm overdonderd, zo is het enorm lastig voor me om Nederlands te praten. Ik kom niet goed uit mijn woorden en praat ook onbewust Engels, terwijl ik zelf zeker wist dat ik Nederlands aan het praten was. Dit laatste gebeurde me ook tegenover Micha. Ik snapte maar niet waarom hij niet reageerde, totdat Aniek zei dat ik Engels aan het praten was… Zelf had ik hier geen enkel idee van.

Het was ook erg fijn om opa en oma weer te zien, ik was echt zo blij om hun weer te zien. Verder was het natuurlijk supergaaf dat Jeroen, Linda, Bo, Micha, Erik, Evelien en Demi er ook waren. Dit gaf mij wel echt een goed gevoel over het thuiskomen. Het was ook echt leuk dat ze een groot bord met mijn naam erop hadden en ballonnen. Vervolgens reden we naar huis toe. Onderweg verbaasde ik mij over veel dingen in Nederland, de kleine auto’s, de drukte op de wegen, het weer (koud!) en hoe vlak het was. Maar het meeste wennen was voor mij de taal, het was echt slopend om Nederlands te praten en ik moest er erg aan wennen. Als het al lukte om Nederlands te praten was de zinsvolgorde erg slecht. Thuis drinken we wat en eten we taart met zijn allen. En taart met een foto erop van mij aan het basketballen. Het is erg gezellig en het is fijn om weer thuis te zijn. Na een tijdje gaat iedereen weg en doe ik een dutje van een paar uur. Mamma drong hier erg op aan en later begreep ik waarom…

Na een paar uur geslapen te hebben ging ik op msn. Terwijl ik wat met mensen aan het praten was, leek niemand echt super enthousiast om wat af te spreken dit weekend. Vooral Nick was hier een ster in, hij kon dat weekend niet en anders zouden we elkaar in Cherso toch wel spreken… Aangezien ik hier nogal chagrijnig van werd, besloot ik maar van mijn computer af te gaan en naar beneden te gaan. Mijn ouders en Aniek waren tenminste wel echt blij dat ik weer thuis was. Nadat ik een tijdje beneden met mijn moeder zat te praten ging opeens de bel.

Bijna al mijn vrienden stonden voor de deur als verrassing.
In eerste instantie had ik misschien verwacht dat ze bij mij thuis zouden zijn toen ik daar aankwam. Maar nadat dit niet zo was had ik het echt niet verwacht. Echt een supergave verrassing. En echt heel goed verborgen gehouden. Vooral Nick had het goed gespeeld, ik was echt kwaad op hem totdat ze met deze verassing aankwamen. Het was supergezellig om iedereen weer te zien: Francien, Michael, Nick, Brandon, Gregory, Marc, Jasper, Bas, Armin, Gertijn, Nanke, Lythia, Annika, Sietse en Pien. Mijn ouders hadden een barbecue georganiseerd, lekker. Ook het Nederlandse biertje smaakte mij er prima bij!

Ik kreeg een welkom thuis/Cherso pakket met o.a. veel soorten bier en een zwembroek. Het was echt een supergezellige avond en het rotgevoel van terug naar huis gaan was grotendeels verdwenen. Het was echt heel gaaf. Achteraf kwam ik erachter dat terwijl ik thuis was er twee barbecues waren aangemaakt zonder dat ik het door had. Ook de hele koelkast stond vol vlees en andere lekkere dingen waar ik niets van door heb gehad.

De eerste weken dat ik weer thuis was, miste ik veel dingen uit Amerika. Ik heb hier toen een lijstje van gemaakt waar ik ook nog even over zal schrijven.
Het meeste mis ik de mensen daar, mijn gastfamilie, vrienden en buren. Dit is ook wat ik nu, al twee maanden later nog steeds mis. Wel is het een beetje tegenstrijdig want van het weer thuis zijn in Nederland is het weer bij mijn familie, vrienden en buren zijn het leukst. Verder mis ik het vette Amerikaanse eten wel, en vooral ook de Mexicaanse dingen daar. Maar aan de andere kant smaakt het Nederlandse ( en Italiaanse) eten mij beter dan het Amerikaanse, vooral aardbeien, kersen, druiven en pruimen zijn iets waar ik de laatste tijd heel veel van gegeten heb. Het Nederlandse, verse fruit smaakt toch wel beter dan het fruit daar.

Wat ik wel erg mis is de grote ruimte die je daar om je heen hebt en de stilte ’s nachts. Het wonen in de country is lekker rustig vergeleken met Maarssenbroek, aan de andere kant is het wel chill om hier al je vrienden weer lekker in de buurt te hebben en niet een half uur verderop met de auto.
Wat ik, vooral in het begin enorm wennen vond, zijn de auto’s die hier rondrijden. Vrijwel geen pick up trucks meer, terwijl in Amerika bijna de helft van de auto’s een pick up is. Ook viel het mij op dat in Nederland veel auto’s een stuk kleiner zijn. Verder rijden er hier ook geen camaro’s en mustangs rond. Dit was echt wennen voor mij, iets wat ik absoluut niet verwacht had. Ik ben deze auto’s in Amerika echt mooi gaan vinden maar helaas rijden ze hier niet of nauwelijks rond. Verder mis ik het om een fourwheeler in de achtertuin te hebben. Ik mis de intensieve manier waarop sport in Amerika beleefd wordt. Zowel op de high school als de sporten op tv. Ik mis vooral het basketbal, hoewel ik dat in Nederland inmiddels ook weer aan het spelen ben.

Daarnaast mis ik ook het vele praten over de technische dingen van bijvoorbeeld de auto. Alhoewel ik van veel begrippen geen idee heb wat ze in het Nederlands betekenen. Iets wat mij de eerste weken in Nederland erg opviel en waar ik me best aan geërgerd heb was de beleefdheid van mensen hier. Ik was gewend dat als in een winkel er een oudere man of vrouw langskwam om aan de kant te gaan, hier gebeurde dat echter niet. Dit was best wennen en mijn ouders vonden het heel opvallend dat ik dat verschil zo sterk opmerkte. Dit was mijn laatste blog over een geweldig jaar in Oklahoma. Het was een ervaring die ik nooit zal vergeten en ik zou het absoluut weer overdoen. Ik heb veel nieuwe vrienden gemaakt en ook een hele hechte band opgebouwd met mijn gastfamilie, nu ik terug ben in Nederland mis ik hun allemaal. Ik ben ook absoluut van plan om volgende zomer weer naar Oklahoma te gaan. Ik vind het leuk dat jullie mijn blog meegelezen hebben en wil iedereen bedanken voor de reacties!

Nou, dit was het ongeveer wel, de afsluiting van een fantastisch jaar!