Te Anau and Fiordland National Park

De busreis van Queenstown naar Te Anau begint dinsdag om 7 uur ’s ochtends. Ik ga naar Te Anau omdat dat het vanuit daar redelijk eenvoudig is om Fiordland National Park te bezoeken. De rit duurt ruim drie uur en we rijden het eerste stuk door de stromende regen. Hoe dichter we echter bij Te Anau komen hoe beter het weer wordt. De bus rijdt door een mooi landschap en het is dan ook niet erg om een tijdje in de bus te zitten. Eenmaal in Te Anau aangekomen loop ik naar mijn hostel, dit ligt echter een stukje buiten het centrum en met twee rugzakken is dat vrij zwaar. Bij de receptie blijkt dat de backpackers kamer nog niet gereed is en daarom krijg ik een eenpersoonskamertje toegewezen. Het grote voordeel hiervan is dat ik niet elke keer al mijn spullen weer in mijn tas moet inpakken en de extra privacy is ook niet verkeerd.

Ik was van plan om vandaag te gaan wandelen en het meisje achter de receptie raadt me een deel van de Kepler track aan. Deze kan ik volgen tot Rainbow Reach of als ik verder loop tot de Moturau hut. Het begin van de Kepler track is nog ruim drie kwartier lopen vanaf het hostel. Eerst loop ik nog een kwartier terug naar de supermarkt in Te Anau om daar wat eten in te slaan en in Te Anau zit een klein bakkertje dat erg goed aangeschreven staat op Tripadvisor. Hier haal ik twee heerlijke pies om mee te lunchen. Hierna begin ik uiteindelijk rond 12 uur aan de wandeling, ik loop niet heel soepel omdat ik nog wat spierpijn in mijn knieholtes heb van de dag ervoor. De track zelf loopt langs een ontzettend mooie blauwe rivier door dik begroeid regenwoud. In deze omgeving valt er jaarlijks tussen de 4 en 8 meter regen. Vandaag is het weer echter prachtig, zon en ongeveer 25 graden. Rond half drie kom ik aan bij Rainbow Reach, hier loopt een hangbrug over de rivier en het uitzicht hiervandaan is prachtig! Ik besluit nog even door te lopen aangezien er iets verderop een uitzichtpunt is en het uitzicht bij de Moturau hut ook prachtig schijnt te zijn. Het eerste uitzichtpunt is een stuk moeras in het midden van het regenwoud met uitzicht over de bergen. Het landschap hier kan heel sterk verschillen tussen twee plekken. Ondanks dat het inmiddels al iets na drie uur is en ik ook nog terug moet besluit ik door te lopen naar de hut. De hut grenst aan het Lake Manapouri en het uitzicht hiervandaan is schitterend.
Helaas kom ik tijd technisch gezien toch wel enigszins in de problemen, het is bijna 4 uur en ik moet nog 4 uur teruglopen. Stukken joggen gaat ook niet omdat dat te veel pijn doet in mijn knieholtes. Terwijl ik terug begin te lopen denk ik na over wat de beste oplossing is. Doorlopen of proberen te liften vanaf de parkeerplaats bij Rainbow Reach. Al snel haal ik een Duits meisje in dat ook terug aan het lopen is. We raken in gesprek en zij blijkt een auto te hebben waarmee ze tijdens haar tussenjaar één jaar lang door Nieuw Zeeland reist. De afgelopen drie dagen heeft ze de hele Kepler track gelopen én haar auto staat bij Rainbow Reach. Ze biedt aan om mij af te zetten in Te Anau, wat ongeveer 2,5 uur lopen scheelt. Na een gezellige terugreis zet ze mij af in Te Anau, het is dan tijd voor het avondeten. Als ik langs de bakkerij loop is mijn keuze snel gemaakt, wederom haal ik twee pies en dit keer met een welverdiend biertje erbij. Het was een ontzettend mooie wandeling, maar ik ben blij dat ik morgen op een cruise ga en dus niet al te veel hoef te lopen.

De volgende dag moet ik weer redelijk vroeg op, omdat ik opgehaald word voor de trip naar Doubtful Sound. Dit is een fjord in het zuiden van Fiordland en het schijnt echt schitterend te zijn. Het is niet mogelijk om met de bus bij Doubtful Sound te komen. Eerst moet met de boot Lake Manapouri over gestoken worden. Op de boot zit ik naast een wat ouder vriendelijk Australisch echtpaar met wie ik uitgebreid in gesprek raak. Het weer is vandaag een stuk minder zonnig, het regent met af en toe wat zonneschijn. Tijdens de boottocht over Lake Manapouri zorgt dit voor een aantal schitterende regenbogen met een indrukwekkend landschap eromheen. Deze boottocht is al schitterend en dit is alleen nog maar de reis naar Doubtful Sound toe. Hierna volgt nog een busrit over de bergpas, de betreffende weg is aangelegd om de bouw van een grote waterkrachtcentrale mogelijk te maken. Vanaf de pas is er een fantastisch uitzicht over Doubtful Sound, we stoppen dan ook even voor foto’s. Hierna volgt een cruise van ongeveer tweeënhalf uur door een adembenemend mooi fjord. Doordat het regent zijn er ontzettend veel watervallen die vanaf de steile wanden in het fjord uitkomen. Slechts een paar van deze watervallen zijn permanent. De honderden anderen zijn alleen te zien als het regent. Bijzonder aan het fjord is dat er op de steile rotsachtige hellingen veel bomen groeien. Door de vele regen groeit er een dikke moslaag op de rotsen. Dit is een speciaal soort mos dat wel 30 keer het eigen volume in water kan opnemen. De bomen wortelen alleen in deze moslaag, niet in de rotsen. Tijdens de tocht varen we ook nog langs een groepje dolfijnen! De tocht naar Doubtful Sound was echt een hoogtepunt. Schitterende natuur!

De volgende dag ga ik kajakken in Milford Sound. Dit is een ander fjord met ontzettend steile rotsen die uit het water rijzen. Helaas is het weer niet al te best, het regent en is vrij koud. Op weg naar Milford Sound moeten we een bergpas over, op deze hoogte is de regen vervangen door sneeuw. Opeens rijden we dus door schitterende, besneeuwde bergen. Eenmaal bij Milford Sound aangekomen krijgen we wetsuits, fleeces en waterdichte kleding. Het is ook op zeeniveau nog flink koud en tijdens de instructies in de regen krijg ik het al flink koud, vooral mijn handen zijn bevroren. Gelukkig krijgen we een soort handschoenen die speciaal voor het pedellen zijn en tijdens het kajakken warm ik wel weer op. De natuur om het fjord heen is schitterend met veel mooie watervallen. We varen in twee persoonskajaks het fjord op en het landschap is ontzettend mooi, de cruiseschepen zorgen af en toe voor flinke golven die de tweepersoonskajaks behoorlijk heen en weer laten gaan. Na ongeveer 2,5 uur kajakken is de trip afgelopen, iedereen heeft het inmiddels flink koud en is blij droge en warme kleren aan te kunnen trekken. De afgelopen drie dagen heb ik ontzettend mooie dingen gezien in Fiordland en ik zou het iedereen ontzettend aanraden om hier ooit heen te gaan. Het is een heel mooi en uniek gebied!

Die avond besluit ik uiteten te gaan in het zogeheten Kepler restaurant. Hier eet ik heerlijke gefrituurde champignons gevolgd door een heerlijke lamsbout met daarbij een lekker glas wijn. Wel moet ik zeggen dat het gek is om alleen aan tafel te zitten in een restaurant. Daarnaast heb ik nog een icebreaker t-shirt gekocht, deze zijn gemaakt van merino wol. Dit is een soort schaap waarvan de wol je warm houdt in de winter en koel in de zomer. Mijn avontuur in Fiordland is nu voorbij en morgen ga ik naar Dunedin om daar Ruben te bezoeken!