Surfkamp en op naar Tasmanië

Op donderdag 26 maart werk ik ’s ochtends met Bene aan de presentatie die we de dag erna gaan geven. Dit gaat prima, de presentatie ziet er goed uit en we weten allebei prima wat we moeten zeggen. Vervolgens ga ik om 12 uur naar de gratis BBQ om te lunchen en om met wat mensen bij te kletsen. De rest van de middag maak ik mijn verslag voor Environmental Economics af. Deze avond wordt er in een collegezaal een documentaire over de Great Barrier Reef uitgezonden en ik ga hier met Julia, Clémence en Michael heen. De beelden zijn echt prachtig en ik krijg ontzettend veel zin om naar de Reef toe te gaan. Hierna ga ik extreem vroeg naar bed, ik voelde me namelijk niet zo lekker en was bang dat ik echt ziek ging worden. Gelukkig slaap ik erg goed en na ruim 12 uur slaap, voel ik me de volgende dag een stuk beter.

Vrijdagavond begint het surfkamp en we moeten zelf lunch meenemen, het lijkt mij handig en lekker om pannenkoeken mee te nemen. Op vrijdagochtend ben ik dus een flinke tijd bezig met pannenkoeken bakken. Ik lunch met een biefstuk die ik eerder die week op de markt gekocht had en ga daarna naar college toe. De presentatie gaat erg goed, de filmpjes trekken de aandacht en het is daardoor eenvoudig om er een leuke presentatie van te maken. We krijgen als cijfer dan ook 84% oftewel een High Distinction. Na afloop van college halen we de huurauto op en maken we ons op voor de road trip naar Lorne. Hier wordt namelijk het eerste surfkamp van dit jaar gehouden. Samen met Phillip, Daniel, Julian en Gabriel heb ik een auto gehuurd. We hebben er allemaal erg veel zin in en het is dan ook een gezellige boel. Vooral het nummer Cheerleader van Omi levert een swingende auto op. Dit is de eerste keer dat ik dit nummer hoor en zeker niet de laatste. Dit wordt namelijk ‘het Australië nummer! Na ruim 2 uur rijden komen we in het donker in Lorne aan, we zetten Julians tent op en gaan dan met de rest wat biertjes drinken.
Onze tent is ontzettend groot, voor ruim 8 personen en we corrigeren daarom iedereen die het over onze tent heeft, het is onze villa.
Hierna drinken we biertjes op het grasveld naast de camping met iedereen en later gaan we naar de kroeg toe. Helaas mag niet iedereen naar binnen omdat de kroeg vol is, er is echter nog meer dan genoeg ruimte… De mensen die niet naar binnen mogen gaan naar het strand en creëren daar een eigen feestje. Ik besluit al snel om hun te vergezellen aangezien de kroeg niet veel bijzonders is. Op het strand is het erg gezellig en iemand heeft speakers mee waardoor we muziek kunnen draaien. Met een aantal mensen hebben we de grootste lol door één iemand op handen en voeten achter iemands benen te laten gaan zitten. Iemand anders geeft het slachtoffer vervolgens een klein duwtje en wanneer deze achteruit stapt eindigt hij/zij languit op het strand.

De volgende ochtend staan we om 8 uur te popelen om te gaan surfen. Na een korte uitleg van de basics gaan we het water in en dat is genieten. Het surfen ben ik nog niet helemaal verleerd en het gaat best redelijk. Ik surf ongeveer 2 uur en dan is het tijd om de surfboards door te geven aan de tweede helft van de mensen. De golven zijn niet fantastisch en het is soms erg lang op een goede golf wachten. Vanaf een uur of 11 is het laag water en zijn de golven vrijwel volledig afwezig, in plaats van te surfen spelen we daarom een paar uur ultimate frisbee en later ook nog even Australian Football op het strand. Dit is best vermoeiend, ik wist niet dat ultimate frisbee zo intensief was. Rond een uur of 3 beginnen de golven weer in kracht en formaat toe te nemen. Ik surf dan nog zo’n twee uur, heerlijk! Na een kort dutje lopen we naar een picknickplaats een stuk verderop om daar avond te eten. We eten, praten en drinken rond deze picknickplaats en het is een leuke avond. Ik ga redelijk op tijd naar bed omdat ik de volgende ochtend vroeg weer wil gaan surfen.

Die ochtend surfen we nog ruim anderhalf uur en dan is het tijd om de spullen in te pakken, we moeten namelijk van de camping af. We rijden naar Torquay en lunchen daar bij een pizzeria voodat we naar Surf beach in Torquay gaan. Hier zijn de surfboards ook en we kunnen nog een kleine driekwartier surfen op dit strand. We brengen daarna op zondagmiddag de auto terug zodat we één dag minder voor de auto moeten betalen. Die avond ben ik behoorlijk moe van een supergaaf weekend. Ik Skype nog met Laura en eet een lekkere omelet (met paprika, rode peper, kaas, tomaat en peterselie) voordat ik ga slapen.

Op maandag moet ik weer terug naar de collegebanken, na de hele dag op de universiteit gezeten hebben verzamelen we die avond bij RMIT village om Tasmanië te bespreken. We boeken de taxi’s waarmee we naar het vliegveld gaan en verdelen taken zodat iedereen een stukje van de reis uitzoekt. Op deze manier hebben we een idee over wat we willen doen als we daadwerkelijk in Tasmanië zijn. De volgende dag is het college Environmental Economics weer erg interessant. Als avondeten hebben we allemaal afgesproken om iets te koken dat typisch is voor ons land. Ik maak pannenkoeken. Daarnaast zijn er onder andere kangoeroebiefstuk, arepas, croque monsieurs, zoete aardappelfriet en chocolade koekjes gemaakt, erg lekker! Ik ga redelijk op tijd naar bed, de volgende ochtend staat de wekker namelijk om 3.40 uur aangezien het vliegtuig al om 6 uur naar Tasmanië vertrekt. Sarah, Michael en ik gaan op woensdag al terwijl Daphne, Matias en Julia pas op donderdag komen.
Na een korte taxirit komen we rond kwart voor 5 op het vliegveld aan. De douane verloopt goed en terwijl we aan het wachten zijn tot we boarden komen we een aantal bekenden tegen. Zo komen we onder andere Aiden en Anya (beiden Amerikanen tegen). De vlucht zelf gaat ook prima, het is maar een uurtje vliegen dus we komen al snel in Hobart aan. Op de vlucht zaten echter een paar ontzettend asociale mensen. Deze jongeren wisten niet zo goed wat praten was en hun gesprekken werden (terwijl ze naast elkaar zaten) door het vliegtuig heen geschreeuwd. Tegen het eind van de vlucht zaten er dusdanig veel scheldwoorden in het gesprek dat de stewardess zich genoodzaakt voelde om aan te geven dat als ze nog één scheldwoord hoorde ze de politie zou inschakelen om deze mensen in het vliegtuig te arresteren. Hierna bleef het de laatste vijf minuten gelukkig stil. Tijdens het uitstappen kwamen we Aiden weer tegen en hij had echt een rampvlucht gehad omdat hij precies voor deze mensen zat. Als we uit het vliegtuig stappen is de zonsopgang in volle glorie te zien en de lucht is schitterend! We hebben de auto in het centrum van Hobart gehuurd aangezien dit $80 scheelde. We nemen een taxi naar het centrum en onze taxichauffeur, Paul, is een ontzettend aardige man. Zo krijgen we een aantal goede tips over wat we het best kunnen doen in Hobart.

In Hobart aangekomen lopen we eerst naar de plaatselijke VVV. We kopen hier de nationale parken pas en nemen ook kaarten van Tasmanië en de regio rond Hobart mee. Inmiddels hebben we alle drie flink honger en we gaan naar Woolworths om ontbijt te kopen. We kopen stokbroden, ham, kaas, tomaat en sla voor het ontbijt en hamburgers en spiesjes voor de lunch. Paul heeft ons namelijk verteld dat er bij een strand gratis barbecues zijn waar we op kunnen koken. Nadat we in de haven ontbeten hebben stappen we in de huurauto. We rijden Mt Wellington op, deze berg ligt naast Hobart en zou een mooi uitzicht over de stad en omgeving moeten geven.

Via het bezoekerscentrum hebben we informatie gekregen over een aantal wandelingen die we ongeveer halverwege de berg kunnen doen. We besluiten om twee routes te combineren en op deze manier langs twee watervallen te lopen. Deze wandeling duurt een kleine twee uur en de watervallen zijn de moeite zeker waard. We lopen na de tweede waterval even de verkeerde kant op maar gelukkig kijken we dankzij Sarah nog een tweede keer goed op de kaart. Het is vandaag een erg warme dag alhoewel het wel flink bewolkt is. Tijdens deze wandelingen maken we een gek fenomeen mee, af en toe komt er opeens een hele warme windvlaag langs. Het is continu wel aan het waaien maar soms is de lucht opeens een stuk warmer. Waarschijnlijk komt dit doordat de warme wind vanuit het dal dan de berg opwaait maar bijzonder is het wel.

Hierna rijden we naar de top van Mt Wellington en worden we beloond met een mooi uitzicht over Hobart, helaas beperken de wolken het zicht wel enigszins en ook de wind speelt ons parten. We waaien bijna uit onze kleren en het is daarom ook behoorlijk fris. Als gevolg hiervan blijven we niet al te lang op de top en als snel besluiten we weer naar beneden te rijden. Het is al wat later op de middag en we beginnen dan ook honger te krijgen. We rijden naar het strand met de elektrische barbecues en maken hier een heerlijke lunch klaar! Deze gratis outdoor barbecues zijn echt een super concept en ze zijn op veel plekken in Australische steden te vinden. Het water is vrij koud maar ik besluit toch een verfrissende duik te nemen. Vooral Sarah verklaart me voor gek maar het water is heerlijk als je er eenmaal door bent, een goede beslissing! We relaxen nog even op het strand en gaan daarna naar ons hostel toe. De Tassie backpackers is geen super bijzonder hostel maar dat hadden we ook niet verwacht voor de prijs.

Nadat we een uurtje op onze kamer gechillt hebben gaan we Hobart in op zoek naar een plek om goedkoop avond te eten. We struinen door de haven en vinden hier een drijvende fish en chips zaak. De fish en chips gaan er prima in en hierna gaan we terug naar het hostel. Daar aangekomen drinken we nog een biertje voordat we naar bed gaan. De volgende ochtend moeten we weer vroeg opstaan om de rest rond half 8 van het vliegveld op te halen. Die nacht slaap ik ontzettend goed maar de andere zeven mensen op de kamer slapen iets minder. Ik ben namelijk vergeten om mijn wekker (die om 3.40 uur stond) uit te zetten. Ik word pas wakker als Michael mijn telefoon tegen me aangooit met de mededeling dat ik mijn wekker uit moet zetten, oeps!!