Rap Jumping

Op woensdag 18 maart ga ik iets ontzettends gaaf doen, Rap Jumping! Hiervoor verzamelen we om 10 uur ’s ochtends bij een gebouw aan de ander kant van de Yarra river. Terwijl we beneden staan te wachten ziet het gebouw waar we straks van af gaan er niet heel erg hoog uit. Dit perspectief verandert als we de trap oplopen, dit duurt best wel even en het gebouw voelt al een stuk hoger. Vanaf het dak kunnen we over de rand kijken en wow… we zijn toch wel erg hoog! Rap jumping is vergelijkbaar met abseilen, je loopt/springt langs de wand een berg of gebouw af. Er is echter één groot verschil, bij abseilen is je gezicht naar boven en naar de muur gericht terwijl je bij Rap jumping naar voren en beneden kijkt!

Afgelopen vrijdag hoorde ik via Brandon en Zach (Amerikanen) over deze activiteit en aangezien het maar $20 was heb ik mij via RMIT trips opgegeven. Als ik boven op het gebouw sta begin ik wel even te twijfelen, wil ik dit wel? Dan is het mijn beurt en word ik goed aan het touw vastgemaakt en krijg ik de instructies. De opdracht is om het touw niet meteen vast te pakken maar rustig te laten glijden. Als ik op de rand van het gebouw zit is het toch wel heel spannend, ik sta op om te beginnen met lopen maar onbewust knijpen mijn handen het touw vast en ik sla met mijn achterste tegen de muur. Hierna lukt het om naar beneden te lopen/rennen, beneden aangekomen ben ik helemaal euforisch, wat was dit gaaf!

Bij de tweede afdaling is het niet meer de bedoeling om te lopen/rennen maar om te springen. Het heet tenslotte niet voor niets Rap Jumping! Daarnaast zitten we bij deze poging niet meer op de rand. Het is de bedoeling dat we hier op staan om er vervolgens af te stappen! Wederom vertelt de instructeur dat we onze handen niet meteen rond het afdaaltouw moeten knijpen maar het touw moeten laten glijden. Terwijl je vanaf de rand van een gebouw naar voren leunt, is dit echter een automatische reactie. Terwijl ik denk dat ik het touw niet vastklem zie ik die middag op de video dat ik het touw heel stevig vast heb! Vervolgens daal ik na een paar stappen gelopen te hebben in 3 sprongen het gebouw af, wederom giert de adrenaline in mijn aderen. Bij de laatste jump springen we na een paar stappen vrijwel in één keer naar beneden, wauw! Ik vond het vooraf best spannend om dit te gaan doen en ook echt wel eng. Maar ik ben heel blij dat ik me hieroverheen gezet heb, wat was dit gaaf! Ik heb ook het filmpje hiervan aan de blog toegevoegd.

Verder ben ik die woensdag druk aan het studeren, volgende week zijn mijn eerste deadlines voor Entrepreneurial Process en Environmental Economics en deze donderdag moet ik de blogpost voor Introduction to Australian Society inleveren. Ik werk deze woensdag aan de Environmental Economics assignment en de blog, hier kom ik een heel eind mee. Die avond ga ik natuurlijk weer naar de Queen Victoria Night Market, deze keer kies ik voor een Sri Lankaans gerecht dat ter plekke bereid wordt. Het bereidingsproces alleen ziet er al zo gaaf uit dat ik geneigd ben om het te kopen en de ingrediënten (groenten, noedels en geit) klinken ook goed. Ik heb het bereiden gefilmd en dit is het tweede filmpje op de blog. De maaltijd zelf is ook heerlijk maar misschien had ik iets minder enthousiast ja moeten zeggen op de vraag of ik pepers wilde… De volgende ochtend maak ik beide assignments af, hierna ga ik weer naar de gratis BBQ en die avond eten we met een groepje in de village, Matias heeft pasta carbonara gekookt en dit is erg lekker, het is ook gezellig!

Die vrijdag staat er een superleuke RMIT trip op het programma, we gaan kajakken op een rivier met ook een aantal kleine stroomversnellingen en daarna gaan we rotsklimmen! Het kajakken is erg gaaf, het zijn opblaasbare kajaks en we varen dus regelmatig expres tegen elkaar aan en snijden elkaar af. De tripleiders hebben ook een bal meegenomen waarmee we een soort handbal in kajaks doen, iedereen is super fanatiek en het is erg leuk om te doen. Daarnaast zijn de stroomversnellingen erg leuk om doorheen te manoeuvreren. Helaas komen de kajaks soms even vast te zitten en dan moet je erg je best doen om ze weer los te krijgen. Later flippen we de kajaks bewust om even te gaan zwemmen. Met een paar mensen flippen we echter ook een aantal kajaks van vrienden van ons. Als ik Brandon’s kajak omgooi blijkt hier echter de GoPro van RMIT los in te liggen, deze zinkt naar de bodem en is niet meer te vinden… Dit is erg vervelend maar gelukkig draait RMIT uiteindelijk zelf voor de kosten op en hoeven Brandon en ik het niet te betalen. Hierna rijden we naar de rotsen toe waar we drie verschillende wanden kunnen beklimmen en daarnaast kunnen abseilen van ongeveer 20 meter hoogte. Super gaaf! Het rotsklimmen is vrij pittig, ik mis duidelijk de kracht in mijn armen voor de moeilijkste stukken en rotsklimmen is toch een stuk moeilijker dan klimmen in een klimhal! Het abseilen is ook erg leuk maar geeft wel een mindere kick dan Rap Jumping woensdag!

Die avond gaan we met een groepje van de village, Guillermo en ik naar club 23. Deze club ligt boven het Crown Casino en schijnt behoorlijk fancy te zijn. De entree is $15 maar aangezien we met een leuke groep gaan lijkt het mij het wel waard. De club zelf is inderdaad erg sjiek maar de muziek is beter dan in de meeste clubs in Melbourne. Vanaf het buitengedeelte is er een mooi uitzicht over de skyline van Melbourne en elk uur is er een vuurshow! We hebben een leuke avond en het is aardig laat als we terug naar huis gaan.

Op zaterdagochtend ga ik ’s ochtends hardlopen en doe ik oefeningen voor mijn knieën en rug, verder werk ik aan mijn opdracht voor Entrepreneurial Process, deze is best pittig en ik kom er nog niet helemaal uit. Die avond Skype ik met Laura en ga ik op tijd naar bed. De volgende ochtend ga ik naar de Queen Vic Market om mijn boodschappen te doen, ik haal naast de gebruikelijke groentes onder andere schelpen en gehakt. Hierna maak ik de opdracht voor Entrepreneurial Process af. Die middag gaan we naar Brighton Beach, onder andere Kathryn en Darby zijn hier met de tram heen maar Guillermo, Albin en ik gaan op de fiets. Het is een flink stukje fietsen maar de route is heerlijk, we fietsen langs het strand vanaf St. Kilda verder langs de kust. Het blijkt dat op deze zondag de Ironman van Melbourne plaats vindt en dit stuk boulevard is onderdeel van de route, preciezer gezegd het zijn de laatste 10 kilometers! Als we bij het strand van Brighton zijn, komen net de eerste 3 atleten voorbij. Er zit een flink stuk tussen de lopers en het ziet er nog indrukwekkend snel uit! We gaan naar het strand waar we chillen, zwemmen, genieten van het heerlijke weer en de strandhuisjes bekijken. Deze zijn in allerlei verschillende kleuren geverfd en de reden voor de bekendheid van Brighton. We eten ook nog een ijsje dat erg tegenvalt maar ik neem me desondanks voor om nog een keer naar Brighton terug te gaan, een heerlijk strand!

Op de terugweg volgen we wederom het parcours van de Ironman en deze keer in de goede richting. Het pad is gevuld met atleten die uitgeput aan het laatste uur bezig zijn. Vanaf de kant worden ze veelvuldig aangemoedigd en ik kan het niet laten om vanaf mijn fiets ook veel aanmoedigingen te schreeuwen. Blijkbaar ben ik zelfs zo positief dat Guillermo aangeeft dat als hij ooit een Ironman doet hij mij gaat inhuren om hem aan te moedigen… Langs het parcours krijg je wel een indrukwekkend gevoel, al deze mensen hebben echt een ontzettend indrukwekkende prestatie neergezet. Bij de finish staat er een omroeper en bij iedereen die over de finish gaat wordt zijn/haar naam gezegd gevolgd door ‘you are an Ironman’. Ik ben hierdoor wel echt gemotiveerd om dit ooit ook zelf te proberen.

Die maandag ga ik echter gewoon weer terug naar de collegebanken. De eerste opdrachten zijn ingeleverd en na afloop van de colleges eet ik een late lunch in het restaurant onder mijn huis, erg lekker. Hierna schrijf ik een paar uur aan mijn blog. Als avondeten probeer ik voor het eerst mijn favoriete gerecht zelf te maken, pasta vongole! De schelpen die ik op de markt gekocht heb zijn geen echte venusschelpen maar wel vergelijkbaar. Het koken lukt aardig aan de hand van een Jamie Oliver recept en ik ben niet ontevreden, jummie! Die dinsdag heb ik een erg interessant college bij Environmental Economics, het college gaat over de rol van financiële argumenten in de discussie rond klimaatverandering en hoe deze de hoeveelheid actie die op dit gebied ondernomen wordt verminderen, erg leerzaam! Vervolgens doe ik boodschappen op de markt en die avond eten we weer met een aantal mensen in de village. Deze keer heeft Guillermo pasta carbonara gemaakt en het is opvallend hoe twee mensen compleet andere varianten van het recept maken.

Op woensdagochtend hebben we met het groepje van Introduction to Australian Society afgesproken om aan de presentatie te werken die we op vrijdag moeten geven. Deze presentatie gaat over het bezoek dat we aan een buitenwijk van Melbourne gebracht hebben. Het bezoek aan de buitenwijk was echter de vrijdag hiervoor en ik was hier vanwege de kajaktrip niet bij. Daarom had ik donderdagavond een aantal dingen uitgezocht die mijn groepje sowieso moest bezoeken in onze wijk, Prahran. Verder hadden we afgesproken om het bezoek aan de wijk te filmen zodat we dit materiaal voor de presentatie konden gebruiken. Bene (Duitser) en Ismael (Frans Canada) hadden bedacht dat het een goed idee zou zijn om een aantal interviews te doen met mensen uit de wijk om dit in de presentatie te gebruiken. Een van deze interviews was erg interessant en geeft een gedetailleerd beeld over immigratie in Australië. Het filmpje hiervan heb ik ook aan de blog toegevoegd. Het voorbereiden van de presentatie gaat redelijk goed, vier mensen doen allemaal hun gedeelte maar één meisje zoekt in 3 uur tijd alleen de naam van de Aboriginal stam die vroeger op deze grond leefde. Aangezien ik er vrijdag niet bij was maakt het mij niet zoveel uit maar Bene irriteerde zich hier duidelijk aan. We spreken af dat Bene en ik de presentatie gaan geven en dit donderdagochtend nog even gaan doorspreken.

Hierna ga ik door naar het aquarium van Melbourne, RMIT trips gaat hier vandaag namelijk heen en de kosten zijn slechts $10 in plaats $40. Samen met Daniel bekijk ik het aquarium waar we onder andere Nemo en Dory zien. Het meest indrukwekkend zijn de grote haaien en enorme pijlstaartroggen. De laatste zwemmen soms over een tunnel heen en als je in deze tunnel staat voel je jezelf op eens heel erg klein. Het aquarium was het bezoek voor deze prijs absoluut waard en ik heb weer een aantal dingen over de oceanen rond Australië geleerd. Deze avond is het alweer de laatste avondmarkt, de vaste woensdagavond activiteit komt daarmee dus tot een einde, er zijn nog zoveel dingen die ik wil proeven! Daarom besluit ik deze keer twee verschillende dingen te proberen, ik eet zowel calamari als een Nepalees gerecht, het is allebei weer verrukkelijk! De markt zelf is ook weer ontzettend gezellig. De enige fout die we keer op keer maken is met een te grote groep te gaan, iedereen wil iets anders eten en dan duurt het soms even voordat jij je eten hebt. Ik ga de Night Market wel echt missen, dit was een van mijn favoriete dingen aan Melbourne!