Walvissen op Fraser en skydiven in de Whitsundays!

Op vrijdag 17 juli checken we vroeg uit om vervolgens opgehaald te worden voor onze tweedaagse tour naar Fraser Island. Dit is het grootste zandeiland van de wereld en staat bekend om helderblauwe meren en super wit zand. Als we opgehaald worden, blijkt er iets geks te staan. We staan op de lijst van een andere tour organisator. Gelukkig kunnen we toch nog mee op de tour die wij geboekt hadden. Hierna worden we naar de pond richting Fraser Island gebracht. Als deze grote boot aanmeert, popt er opeens een schildpad omhoog vlak naast de boot. Helaas kan Laura hem vanuit haar plek niet zien maar voor mij is het direct een mooi begin van de tour.

Op Fraser Island aangekomen worden we verwelkomd door Sean, onze tourleider. Sean gaat ons de komende twee dagen samen met een groep rondrijden in een grote roze bus met vierwielaandrijving. Als we in de bus stappen, zegt Sean dat iedereen zijn gordel vast moet maken. Als niemand aanstalten maakt om dit te doen geeft hij aan dat we dat zelf moeten weten maar dat we er spijt van gaan hebben als we het niet doen. Het eerste stuk van de rit stuitert iedereen ondanks de gordel door de bus. Hij noemt het niet voor niets het achtbaanpad. We rijden over een zeer hobbelige zandweg met erg mul zand.

De tour voert ons als eerste naar Lake MacKenzie, een prachtig meer met het helderste water dat ik ooit gezien hebben. Ondanks dat het erg koud is, zwemmen Laura en ik in het meer, samen met een ander Nederlands meisje dat ook Laura heet. Het meer is echt schitterend en ergens doet het mij aan een veel mooiere versie van het Wed in de Kennemerduinen denken; het duinmeer waar ik vroeger altijd met opa en oma zwom. Als Laura in augustus bij het Wed komt is ze het niet met me eens. Hoe durf ik dat plasje met Lake MacKenzie te vergelijken… Die dag maken we na de lunch nog twee leuke wandelingen over het eiland en bezoeken we central, het vroegere houthakkers-/mijndorp. Vervolgens kijken we naar de zonsondergang op het strand (helaas zonder dingo’s) en drinken we met de groep waarmee we reizen nog een biertje in de plaatselijke Dingo bar.

De volgende dag vertrekken we om half 8 ’s ochtends om het strand van Fraser Island te verkennen. Dit strand, 70 miles beach, is niet alleen uniek door haar lengte maar vooral doordat het een officieel geregistreerde snelweg is! Onze roze bus scheurt met 80 km/uur over het strand, dat ook nog dienst doet als landingsbaan van toeristen vervoerende vliegtuigjes. Op het strand bezoeken we het Maheno shipwreck en de mooie champagne pools voordat we naar Indian Head gaan. Tijdens het rijden zien we al af en toe een humpback walvis langs de kust trekken en de belofte is dat we er vanaf Indian Head nog veel meer zullen zien. Indian Head is een hoge rots die een stuk de zee inloopt en als we deze beklommen hebben, is het echt bijzonder spectaculair. Vanaf ons hoogtepunt kunnen we ontzettend veel walvissen en dolfijnen zien. Zo zien we meerdere 'breachende' (helemaal uit het water) humpbacks! Ik geniet echt ten volle en de ervaring wordt nog verbeterd door het feit dat we als we recht naar beneden kijken we over grote afstand de gedaantes van stingrays en tigersharks door het water bewegen. Wat was dit een gaaf en mooi uitzichtpunt! Vervolgens gaan we naar Eli Creek, een beekje dat we op rubberbanden kunnen af dobberen. Een lazy river in de natuur! Als we ’s avonds terug bij onze hutten zijn, gaan we met een groepje naar de jacuzzi toe. De zon gaat onder en het is een erg mooie avond. Ondertussen wordt naast de jacuzzi alles klaar gezet voor een bruiloftsdiner, geen slechte locatie om te trouwen! Vervolgens gaan Laura en ik met de boot terug naar Hervey Bay en de Woolshed backpackers waar we een mooie kamer hebben.

De volgende dag staan we vroeg op, we willen graag mee op een whale watching tour maar wilden eerst even afwachten of er de afgelopen dagen wel walvissen gezien zijn aan deze kant van Fraser Island. We zitten namelijk nog erg vroeg in het walviskijkseizoen (mooi woord!). Gelukkig blijkt dit het geval te zijn en om 9 uur worden we opgehaald om naar de haven te gaan. Het waait behoorlijk hard en dus is de zee erg ruig. Gelukkig wordt Laura desondanks niet zeeziek! Onze boot vertrekt strategisch iets later dan de andere boten. Als deze walvissen gevonden hebben, kunnen ze dan simpel bij de groep aansluiten en als de andere boten terug keren blijven zij alleen bij de walvissen achter. Dit was ook vandaag het geval en zo bleven wij alleen achter bij een ‘pod’ van drie walvissen. Een van de walvissen komt echt vlak naast de boot omhoog, zo goed heb hun kop nog nooit kunnen bekijken! De walvissen zijn in het begin niet heel actief, ze zwemmen voornamelijk één kant op. Maar als ze een groep dolfijnen tegenkomen, worden ze wat wilder en beginnen ze te zwaaien. Volgens de kapitein doen ze dit om af te koelen. Rond 4 uur komen we na een gave dag weer terug aan in Hervey Bay. Vervolgens gaan we met de shuttle naar het hostel en even later worden we met de bus naar het Greyhound station gebracht. Die avond pakken we om 9 uur de nachtbus naar Airlie Beach. Bij het station eten we eerst nog bij de MacDonalds waar we het nieuwe ‘Australische’ concept van de kwalitatief goede Macburger proberen. Je stelt zelf volledig je burger samen en deze is van een betere kwaliteit. De burger wordt vervolgens op een plankje naar je tafel gebracht, wat een service!

We komen rond 9 uur ’s ochtends aan in Airlie Beach waar we een behoorlijk stuk moeten lopen voor we bij het hostel zijn. Nadat we ingecheckt hebben, doen we wat boodschapjes (ontbijt) en dan gaan we naar de bushalte. We worden hier opgehaald omdat ik ga skydiven! Ik ben ontzettend nerveus, maar heb er ook veel zin in. Na alle instructies stappen we in een klein vliegtuigje waarmee we de lucht in gaan. Het uitzicht is echt fantastisch, de blauwe zee met daarin de koraalstructuren is goed te zien vanuit de hoogte en als we op 14.000 feet (ruim 4 km) hoogte zijn, gaat het luik open. De instructeur waaraan ik vast zit, maakt zich klaar in de deuropening en even later springt hij het vliegtuig uit. We vallen met een gigantische snelheid ruim een minuut in vrije val naar beneden. Dit geeft natuurlijk een enorme adrenaline kick en het begint pas echt door te dringen als ik veilig aan de parachute door de lucht zweef. Eenmaal op de grond aangekomen, ben ik best wel ‘flabergasted’ en ik geniet nog de hele dag na. Wat was dit een bijzondere ervaring. Na het skydiven doen we samen de was, de boodschappen en lopen we wat door Airlie Beach. Als we in de haven op een mooi punt even op de rotsen gaan zitten, komt er een schildpad vlak bij ons naar boven, gaaf! ’s Avonds BBQ-en we en krijgen we een vervelend telefoontje. Vanwege de sterke wind die voor de dag erna voorspeld wordt, is de jetski tour die we voor de dag erna geboekt hebben helaas gecanceld.

Op dinsdag 21 juli staan we ’s ochtends vroeg bij de balie van het reisbureau waarmee we geboekt hadden om te kijken wat we deze dag kunnen doen. We besluiten om de resorts op Daydream en Hamilton island te bezoeken. Het weer is niet super maar op Daydream valt het nog wel mee. We maken een wandeling over het eiland en langs een lagoon met allerlei soorten vissen, roggen en haaien. Ik snorkel nog in het water en we maken het ons comfortabel op een aantal ligstoelen. Een wallaby is nog bijzonder geïnteresseerd in Laura haar tijdschrift en hij komt even met ons chillen. Rond de lunch besluiten we om door te gaan naar Hamilton Island, de toergids achter de helpdesk had gezegd dat dit aan te raden was omdat dat eiland leuker was.

Dit blijkt echter de verkeerde beslissing te zijn. Op weg naar Hamilton komt de boot in erg ruig weer (hoge golven) en een dikke mist terecht. Op dit beach resort blijkt echt helemaal niets te doen zijn met slecht weer, de buitenzwembaden zijn niet echt aantrekkelijk en verder zijn alle activiteiten verbonden aan de hotels. We gaan met het shuttle busje het eiland rond in de hoop hier iets moois te zien maar ook dit valt tegen. Er vertrekken dan ook ruim 2 uur geen boten meer terug naar Daydream Island en dus moeten we ons zien te vermaken op het eiland. Met ons zielige verhaal mogen we van een ontzettend aardige dame die achter de balie van de sportschool zit gratis gebruik maken van het bubbelbad. Dit is gelukkig lekker warm en zo hebben we het toch nog een beetje naar onze zin. Als we ’s avonds terug zijn in Airlie Beach koken we nog en dan gaan we naar bed.

De volgende ochtend staan we weer redelijk vroeg op, we worden opgehaald door Ocean Rafting waarmee we op een snelle boot een aantal mooie plekken in de Whitsundays gaan verkennen. We zitten met 25 mensen op een redelijk kleine maar heel snelle rubberboot. De boot schiet snel door de golven heen. Als eerste gaan we snorkelen. Laura vindt het in het begin nog wel eng in het water maar uiteindelijk hebben we het erg leuk met zijn tweeën en genieten we van het mooie onderwaterleven. Als we weer op de boot zitten, krijgen we te horen dat een andere boot walvissen gezien heeft. We varen hier even snel heen en zien ook vanaf deze boot Humpbacks!

Hierna gaan we naar een eiland om hier een wandelingetje te maken. Deze wandeling loopt naar de Hill Inlet. Vanaf deze look-out hebben we echt een schitterend uitzicht over een super mooi wit strand rond een zee-inham. We kunnen de roggen in het water zien zwemmen, hun zwarte contouren steken sterk af bij het witte zand. Helaas zien we de zon de hele dag weinig, het gebrek aan zonneschijn doet wel af aan de schoonheid van de ‘paradijs eilanden’ waar we zijn. Vanuit het uitkijkpunt gaan we weer de boot in om naar Whitehaven Beach te gaan. Onderweg zien we nog een schildpad in het water. Op het strand lunchen we en lopen we wat heen en weer. Het zand is weer bizar wit en dat geeft een tropisch eiland gevoel, maar het weer past daar niet echt bij.

Op de weg terug naar Airlie Beach wordt de gashendel flink open getrokken en we scheuren dan ook over de golven terug. De boot maakt ook nog wat scherpe bochten enz. als vermaak en dat is echt gaaf. Al met al was het toch een mooie dag, op de hotel kamer douchen we nog even snel voordat we uit eten willen gaan. Laura pakt dan mijn broek van de grond om die weg te lagen en krak, mijn telefoon valt uit mijn zak en deze is helaas kapot… Dit mag de pret niet drukken en we gaan ’s avonds gezellig en lekker uit eten als laatste wapenfeit van ons verblijf in Airlie Beach.