Van de Great Ocean Road to Marlo

Op zaterdag 20 juni ga ik met Michael, Julie en Drew (de vriend van Julie die op bezoek is) voor 2 nachten naar de Great Ocean Road. Het plan is om naast het bezoeken van de highlights ook een flink stuk langs de kust te wandelen aangezien dit erg mooi schijnt te zijn. We vertrekken pas rond 11 uur om te zorgen dat we allemaal genoeg hebben kunnen slapen nadat we de dag ervoor naar Perserverance zijn geweest. Op de eerste dag rijden we in stukjes tot aan Apollo Bay. Deze keer valt het mij veel meer op hoe mooi de Great Ocean Road is. Vanuit de auto, in een langzamer tempo, is dit toch een stuk beter zichtbaar dan vanuit een tourbusje. Daarnaast speelt het denk ik een rol dat ik nu niet net uit Nieuw-Zeeland kom. Bij het informatiecentrum in Apollo Bay verzamelen we informatie voor de wandeling voor de komende dag. De dame achter de balie verwijst ons ook naar een gratis camping die op een half uurtje rijden ligt. Meer dan een uur rijden over bochtige weggetjes enlater komen we aan op de camping waar het ondertussen ook was begonnen te regenen. We waren van plan om een kampvuur te maken en hier op te koken maar al het hout is doorweekt eten een beetje warm te blijven. Michael slaapt in de auto en zelfs met zijn slaapzak bevries ik nog. De volgende ochtend staan we dan ook vroeg op, we gaan de zonsopgang bekijken en daarna een stuk wandelen langs de kust. Na de zonsondergang koken we in Apollo Bay op een barbeque een warm ontbijt en daarna gaan we wandelen. Het wandelpad is bijna helemaal verlaten en we lopen hier met prachtig weer overheen. Dit is echt een schitterend stukje natuur!

Als de wandeling het bos in gaat, horen we opeens geruis boven ons hoofd, een koala! Deze koala is wakker en aan het bewegen, iets dat ik nog niet eerder gezien had. Vertwijfeld probeert de koala te bedenken of hij helemaal naar beneden zal klimmen of proberen om naar de volgende tak te springen. Deze tak is een behoorlijk stuk van hem vandaan en we denken dat een slome koala dit nooit gaat lukken. Hij steekt echter zijn pootje uit en denkt blijkbaar dat het het risico van uit de boom vallen het waard is om niet 3 meter naar beneden te klimmen naar een goede tak. Opeens springt hij van de ene tak naar de andere en hij haalt het! Met ingehouden adem staan we te kijken hoe de koala probeert om houvast te krijgen, hij glijdt nog een stuk naar beneden over de tak voor hij weer grip heeft en bij een splitsing de dikke boomstronk in sprint. De koala heeft een megasprong gemaakt en zijn leven gewaagd om uiteindelijk 2 meter minder te klimmen. Wij zijn erg onder de indruk van de kracht die de koala bleek te bezitten. De koala besluit dat alle andere koala’s over zijn prestaties moeten horen dus hij begint vanuit zijn nieuwe plek te brullen dat hij de koning is. Even later valt hij in slaap en lopen wij door, wat een ervaring. We zien nog 6 andere koalas in de bomen maar ik denk niet dat ik ooit nog zo’n prestatie van een koala ga zien!

Na onze fikse wandeling rijden we met de auto naar de 12 apostelen waar we een schitterende zonsondergang bekijken. Die avond besluiten we in een hostel in Port Campbell te overnachten, nog zo’n koude nacht in de tent konden we niet aan. Het hostel is gelukkig fijn warm en dit hostel blijkt gerund te worden door een vrouw die een flink aantal jaren daarvoor geëmigreerd is. Er hangt door de inrichting een beetje een ‘Nederlandse’ huiskamer sfeer en dat bevalt erg goed. We eten heerlijke burgers en gaan naar bed waar we heerlijk slapen. De volgende ochtend gaat de wekker wel weer vroeg, we gaan de zonsopgang bij de 12 apostelen kijken. Deze valt een beetje tegen doordat de zon in de winter natuurlijk geen boog van 180 graden maakt. Hierdoor komt de zon boven land op en niet boven de zee achter de apostelen, dit is wel jammer. Het waait erg hard waardoor het erg koud is. We gaan echter via de Gibson Steps naar het strand toe en daar lopen we beschut door de kliffen. Na een mooie strandwandeling (we zijn de eerste personen op het normaal erg drukke strand), bezoeken we Loch Ard Gorge en de London Bridge. Daarna rijden we terug naar Melbourne. Onderweg stoppen we nog bij een kaasboerderij om een aantal heerlijke kaasjes te proeven en te kopen. Die avond ga ik met Guillermo en Hunter naar een cafeetje en daarna zeggen we gedag tegen Kathryn en Darby. Uiteindelijk ga ik pas om 2 uur naar bed wat niet ideaal is aangezien ik de volgende ochtend om 7.20 uur op de trein stap.
Tijdens mijn reis in Nieuw-Zeeland ben ik in Doubtful Sound twee aardig (wat oudere) Australiërs tegengekomen, Penny en Peter. Zij wonen in Marlo een plaatsje aan de kust dat ongeveer 6 uur van Melbourne afligt. Ze hebben mij uitgenodigd om op bezoek te komen en daarom ga ik met de trein en bus naar Orbost, een groter dorp in de buurt. Penny haalt me hier op en we lunchen in het lokale cafeetje/boekenwinkel/postkantoor. Vervolgens gaan we naar het huis van Penny en Peter en dat is echt fantastisch, ze wonen met uitzicht op de monding van de Snowy River in een heel mooi huis en vlak bij de Ocean. Ze hebben een gasthuis naast het echte huis staan dus ik heb letterlijk een logeerhuis. Vervolgens verkennen we een stukje van de kust bij Cape Conran. Als de zon bijna onder is rijden we naar de pub vlakbij hun huis. Hier kijken we met een biertje in de hand naar de zonsondergang. Die avond eten we erg lekker en ik ben blij dat ik Peter en Penny op ben gaan zoeken. Het zijn super aardige mensen door wie ik echt fantastisch ontvangen ben.

Peter heeft ook een Canadese kano waarmee hij regelmatig op de rivier gaat varen en zo ook de volgende ochtend. We staan nog voor zonsopgang op en varen ruim een uur met de kano over de riviermonding. Dit is echt een prima tijdverdrijf, er scheren pelikanen over het water en de opkomende zon zorgt voor een mooie lucht. Ondertussen hoor je alleen het geluid van je peddel in het water. Vervolgens loop ik met Penny nog een stuk langs de kust. De rivier loopt eerst nog een stuk parallel aan de ocean voor hij door een opening in de duinen de zee in gaat. Dit zorgt voor een vogelrijk estuarium. Die middag ga ik met Penny naar de Buchan grotten om daar een toer te doen. We komen hier om kwart voor 1 aan maar de rondleiding van 1 uur zit al vol waardoor we pas om 3 uur de grotten in kunnen. We lunchen daardoor eerst in het lokale café en maken daarna een korte wandeling langs een kangoeroes en een mooi uitzicht. De grotten zelf hangen vol met mooi stalagmieten en stalactieten. De grot die wij verkennen heet de Fairy Cave en was echt de moeite waard. ’s Avonds eten we een heerlijke ‘lambroast’ met als toetje verrukkelijke golden syrup dumplings.

Op 25 juni ga ik aan het eind van de ochtend met de bus en de trein terug naar Melbourne. De reis verloopt voorspoedig en ik ben blij dat ik nog op bezoek in Marlo geweest ben, het was erg gezellig. Die avond spreken we met een groepje bij Jamal af om te eten en Taboo te spelen, wederom een erg gezellige avond!