Met Laura in Melbourne

Op woensdag 1 juli is het de eerste dag van Laura in Melbourne en ik heb zoveel dat ik haar wil laten zien dat ik voor de komende dagen een redelijk druk programma heb opgesteld. We beginnen echter met een beetje lanterfanten om Laura aan haar jetlag te laten wennen. Het weer is gelukkig goed (zon en een graad of 15) en dus kunnen we een wandeling maken langs een aantal hoogtepunten van Melbourne. Zo lopen we langs de Carlton Gardens, een erg mooi park. Opvallend is dat hier 9 van de 10 keer dat je er langs loopt een koppel met fotograaf (trouw)foto’s aan het maken, zo populair is de locatie. Vervolgens lopen we naar Brunswick street om te brunchen bij Grub, een leuk cafétje dat gebouwd is rond een oude caravan. We kunnen buiten zitten en eten allebei vervolgens erg lekker. Hierna volgt een tour langs plekken als de St. Patricks Cathedral, de Fitzroy Gardens, de graffiti in Hosier Lane, St. Pauls Cathedral, Federation Square en Flinders Station. Vervolgens besluiten we om even uit te rusten en gaan we naar de bar onder de brug. Deze bar is gebouwd op een brugpijler en biedt een mooi uitzicht op de Yarra rivier en het centrum van Melbourne. Al vanaf de eerste week heb ik bedacht dat ik Laura hier graag mee naartoe zou nemen en ik ben blij dat het weer dat toestaat.

Op de weg terug naar het hotel stoppen we nog bij een straatartiest die een mooie show neerzet. We kleden ons netjes aan voor die avond omdat ik Laura (als verrassing) mee wil nemen naar de Lui bar om haar die avond de skyline van Melbourne te laten zien. Hier voorafgaand gaan we echter naar de Queen Victoria Market voor Laura haar eerste en mijn laatste night market. Ik vind het echt ontzettend leuk om de sfeer en het vele lekkere eten aan haar te laten zien en we bestellen de champignonburger, het Filipijnse straatvoedsel dat ik al heel lang wil proberen en een heerlijke soep in een broodkom. Helaas heeft Laura een beetje last van haar buik en ze kan dus niet optimaal van alles genieten. Toch besluiten we naar de Lui bar te gaan, anders kunnen we dit namelijk helemaal niet meer doen. In de Lui bar genieten we van een whisky, cider en de skyline van Melbourne. Een mooi einde van een heerlijke eerste dag!

De volgende dag staan we vroeg op, we hebben een auto gehuurd om de Great Ocean Road aan Laura te laten zien. Onderweg stoppen we bij de bekende surfstranden en zien we en passent ook Laura haar eerste kangoeroes. Vervolgens maakt de auto opeens een heel raar geluid en stuurt deze raar. We stoppen in een bochtje van de weg en wat blijkt? Er zit een tak waar we een half uur daarvoor overheen gereden hebben vast onder de auto. Na deze tak verwijderd te hebben kunnen we onze weg weer soepel vervolgen. Later blijkt dit zelfs iets te soepel gegaan zijn, ik heb een boete gekregen omdat ik 6 kilometer te hard heb gereden. Een onoplettend momentje pakt bijzonder pijnlijk uit voor mijn portomonee, de boete is $190! We lunchen tussen twee regenbuien in op de pier in Lorne en vervolgen onze weg om koalas en gekleurde vogels te kijken bij Kenneth River, hierna volgen bezoekjes aan het strand van Apollo Bay, de 12 apostelen, Loch Arch Gorge, the Arch en London Bridge. Hierna rijden we terug naar de 12 apostelen om daar de zonsondergang te kijken en om daarna weer in de auto te stappen voor de ruim 3 uur durende terugreis naar Melbourne. Daar laat ik Laura nog even mijn oude kamer zien en eten we in het Vietnamese restaurant van mijn huisbaas. Die avond is Laura zo moe dat ze alvast naar bed gaat. Ik ga nog even naar een barretje om gedag te zeggen tegen Albin. Ik heb veel met hem opgetrokken en ook veel met hem kunnen lachen. Zo halen Guillermo Albin en ik op de laatste avond nog het verhaal naar boven dat op een feestje een meisje op hem af kwam met de legendarische openingszin ‘Hey, do you have a mirror in your pants? Because I can see myself in them’. Albin reageerde tot onze hilariteit met de mededeling dat hij inderdaad een spiegel in zijn broek had om vervolgens het gesprek met ons voort te zetten.

De volgende ochtend ontbijten we met pannenkoeken en vervolgens gaan we naar de markt met Guillermo. Hierna laat ik Laura de botanische tuinen, de Shrine of Rememberance (inclusief uitzicht over Melbourne) zien alvorens we naar St kilda gaan om te lunchen. Tegen die tijd hebben we enorme honger en we lunchen bij een veel te duur tentje met mooi uitzicht over het strand. Hierna gaan we als het donker is naar de pier van St Kilda om hier de kleine pinguïns te bekijken! Dit was een verrassing voor Laura en ze vond ze een erg schattig. We haasten ons om om 7 uur bij de haven te zijn voor een gratis vuurwerkshow die we met Guillermo bezichtigen en daarna gaan we met zijn drieën uit eten bij een Italiaans restaurant op Lygon Street. We moeten erg lachen als de serveerster over haar mannelijke collega spreekt als she. Dit is vooral grappig omdat Guillermo he en she ook regelmatig wisselt en hij dus niet de enige is. Vervolgens drinken we nog wat bij een klein Frans cafétje om afscheid te nemen van Paolo. Daarna is het ook tijd om voor de laatste keer met Guillermo te proosten. Ik heb dan tegen al mijn Melbournse vrienden gedag gezegd en ik ga ze behoorlijk missen. Gelukkig heb ik dan nog een hele mooie reis voor de boeg!

Zaterdag 4 juli is mijn laatste dag in Melbourne. Na uit het hotel te checken gaan Laura en ik op pad om Smith Street en Brunswick street te verkennen. Het regent echter en daarom nemen we de trein naar Smith Street. Hier brunchen we bij een super leuke alternatieve tent die de Pavlov Duck heet. Vervolgens shoppen we wat (merino kleren) en lopen we terug naar Melbourne waar we nog even de universiteit bekijken. Een vriend van mij heeft me nog een klein Italiaans restaurantje aangeraden en we besluiten om hier vroeg te eten voor we naar het vliegveld gaan. Kaprica blijkt inderdaad een erg goed en sfeervol restaurantje te zijn (ondanks dat het om half 5 natuurlijk niet volzit). We gaan dan bepakt en bezakt naar de luchthaven en we moeten zelfs nog rennen om de trein vanaf Southern Cross te halen, weer een typisch voorbeeldje van mijn slechte timing. Gelukkig zijn we wel ruim op tijd op het vliegveld. We zijn er 2,5 uur voor onze vlucht maar staan eerst 50 (!) minuten in een megalange rij. We worden gelukkig wel beloond met stoelen bij de nooduitgang en na een prima vlucht landen we in Sydney. Waar we ons een paar uur later installeren in onze kleine maar fijne hotelkamer. We gaan vroeg naar bed want de dag erna staat er weer heel wat op het programma.