Wilsons Prom

Op zaterdag 7 maart ga ik wederom op een trip met RMIT link, deze keer gaan we naar Wilsons Promotory National Park. Wilsons Prom ligt ten oosten van Melbourne aan de kust en het is ongeveer 2,5 uur rijden om hier te komen. Het weer is niet al te best maar als we aankomen op de eerste plek is het gelukkig nog droog. We stoppen op een parkeerplaats langs de weg om naar kangoeroes te kijken. Op het stuk gras langs de weg zitten drie kangoeroes, dit zijn de eerste kangoeroes die ik van dichtbij zie! De kangoeroe is natuurlijk het symbool van Australië en ik ben dan ook enthousiast om ze eindelijk te zien. Iedereen neemt een aantal foto’s en dan stapt iemand te dicht in de buurt van de kangoeroes, en hop ze springen een paar meter van ons weg. Springende kangoeroes is echt een ontzettend merkwaardig gezicht. Met hun lange poten zetten ze zich af en opeens bevinden ze zich meters verderop. Het ziet er een beetje uit als iemand die een springstok gebruikt en daarmee onlogisch grote afstanden aflegt. De drie kangoeroes besluiten dan de weg over te steken en verdwijnen uit ons zicht. We lopen vervolgens over een pad naar de vlakte achter de bosjes en hier wemelt het van de kangoeroes, het zijn er tientallen! Het springen blijft ontzettend merkwaardig om te zien. Het is eigenlijk het best om de kangoeroes vanaf een afstand te bekijken en ze niet te storen maar elke keer dat iemand ze dichter dan 10 à 15 meter nadert springen ze weg en dat is zo’n grappig gezicht!

We rijden daarna met de bus naar de voet van een berg die we gaan beklimmen, het doel hiervan is om een mooi uitzicht van de omgeving te krijgen. Als we bijna bij de top zijn komen we echter in dikke mist en regen terecht. Het uitzicht is daardoor niet om over naar huis te schrijven en daar zal ik het verder dan ook niet over hebben. We lopen door de stromende regen weer naar beneden en mijn ‘waterdichte’ jas is toch niet zo waterdicht. Gelukkig heb ik nog een vest in de bus liggen dat ik aan kan doen. Hierna lunchen we op een picknickplaats en daarna lopen we naar de kust toe. Het is inmiddels gelukkig droog en ook niet meer zo koud. De wandeling naar de kust toe is al erg mooi met een aantal mooie uitzichten. Bij de kust komen we uit bij een aantal enorm grote rotsen die vlak bij de kliffen liggen. Het is echt ontzettend mooi en we blijven hier dan ook een tijdje om foto’s te maken. Vervolgens lopen we richting het strand en onderweg lopen we eerst een stuk over de rotsen bij het water. Dit lijkt een beetje op de kust van Bretagne en het is erg leuk om over de rotsen langs de zee te lopen. Dit gedeelte van Wilsons Prom is echt ontzettend spectaculair en een bezoekje absoluut waard. We lopen dan het strand over, ik heb mijn schoenen uitgedaan en loop met mijn voeten in het water. Aan de andere kant van het strand komen we uit bij een andere parkeerplaats, de buschauffeur heeft de bus hier ondertussen heen gereden en vanaf daar stappen we in de bus om terug naar Melbourne te rijden. Onderweg zie ik opeens een hele vreemde ´rots´ in de zijkant van de weg, ik wijs de chauffeur hierop en het blijkt een wombat te zijn!

De volgende dag ga ik wederom op een trip met RMIT, dit keer gaan we naar Phillip Island. Phillip Island ligt ten oosten van de Mornington Peninsula en is met een brug aan het vasteland verbonden. Phillip Island staat vooral bekend om de grote kolonie little pinguins (Eudyptula minor) die hier huist. De little pinguin is, de naam zegt het al, de kleinste pinguïnsoort. Ze worden maximaal 40 centimeter lang en komen alleen in Australië en Nieuw Zeeland voor. Op Phillip Island is het aan land komen van deze pinguïns een grote toeristische attractie. Maar voordat we dit schouwspel gaan bekijken gaan we eerst nog een aantal andere plekken bezoeken. Rond lunchtijd arriveren we bij een sanctuary (soort van kinderboerderij met kangoeroes, emoes, wallaby’s, koala’s en reptielen). De ultieme kans om op de foto te gaan met al deze beesten en dit doen we dan ook naar hartenlust. Ik moet wel zeggen dat ik niet zo’n fan van deze sanctuary ben. Het is duidelijk te merken dan de dieren niet in hun natuurlijke leefomgeving zijn en soms staan er wel tien mensen rond één kangoeroe, niet ideaal. Voor de koala’s maakt dit niet zoveel uit, die slapen toch 20 uur per dag en de rest eten ze maar voor de kangoeroes is het voor mijn gevoel niet een fijn leven. Vervolgens rijden we verder Philip Island op richting een mooi strand. We lopen een half uur over dit strand naar de volgende parkeerplaats, hier staat de bus weer op ons te wachten. Als we het strand aflopen zien we opeens een slang, een zogeheten ‘copperhead’!

Onze volgende bestemming heet ‘de Nobbies’. Dit is een aantal mooie rotsen voor de kust en er zijn vlonders aangelegd waarover gelopen kan worden. Vlak bij het einde van de boardwalk zien Daniel (een Duitser) en ik opeens twee kinderen op hun buik liggen terwijl ze onder de vlonders kijken. Ik bedenk meteen dat hier wel pinguïns zouden kunnen zitten en ja inderdaad! Ik lig op mijn buik op de vlonder en zie schuin onder me inderdaad een pinguïn! Deze pinguïn is van veren aan het wisselen en ziet er daardoor heel lelijk uit. Terwijl ik weer opzij kijk is er een andere, mooie pinguïn recht onder mij komen te staan, gaaf! Daniel en ik blijven hier alleen iets te lang hangen dus we moeten rennen om op tijd terug te zijn bij de bus! Vervolgens gaan we met de bus naar de ‘Pinguin Parade’. Hier zijn tribunes neergezet aan het strand zodat we de pinguïns aan wal kunnen zien komen. Er zijn beperkte lichten neergezet en het is verboden om foto’s te maken, zo worden de pinguïns zo minimaal mogelijk gestoord. De pinguïns komen namelijk pas na het donker aan wal om zo roofvogels te vermijden en licht schrikt ze af. Het bekijken van waggelende groepjes pinguïns is best gaaf en soms ook grappig. De pinguïns moeten een aantal weken aan wal blijven als ze van verendek wisselen. Voordat ze dit doen eten ze heel veel om zo een vetvoorraad op te bouwen. Één pinguïn had dit zo serieus genomen dat hij nog maar nauwelijks kon lopen. Deze pinguïn deed ontzettend zijn best om de groep bij te houden maar dit lukte hem desondanks niet. Het was zo’n bizar gezicht dat we de slappe lach kregen! Terwijl op de voorgrond de pinguïns aan het waggelen waren, kregen we nog iets anders moois te zien. Links van ons was er een klif die uitstak ten opzichte van de baai waarin wij zaten. Hier stond een vuurtoren op waarvan we het rondzwaaiende licht konden bekijken. Opeens was er vanuit deze richting echter een felrood streepje te zien dat steeds groter werd, de maan kwam op! Helaas heb ik hier geen foto’s van maar het was een schitterend gezicht! Een mooi einde aan een mooie dag!

Die maandag is het Labour Day en dus een nationale feestdag! Ik Skype met Joeri, schrijf aan mijn blog en studeer ook een paar uur. Hierna ga ik naar het basketbalveldje om daar een paar uur te basketballen. De volgende dag is het weer terug naar de universiteit voor college, ook doe ik boodschappen op de markt. Ik ga altijd rond sluitingstijd naar de markt, groente en fruit wordt dan voor hele lage bedragen verkocht, dit omdat veel producten dan aan het einde van hun rijpheid zitten, maar als je goed zoekt kan je tussen de stapel nog perfecte stukken groente en fruit vinden die je vervolgens ontzettend goedkoop kan meenemen! Verder ben ik op deze dinsdag een tijdje bezig om de stemformulieren in te vullen zodat pappa voor mij kan stemmen. Die avond ga ik met Sarah en Daphne naar het Asian Beer Café om daar een biertje te drinken.

Doordat het maandag Labour Day was hadden we geen colleges. Entrepreneurial Process wordt echter op drie dagen gegeven en ons vak zou dus een college achterlopen ten opzichte van de andere dagen. De docenten hebben daarom gevraagd of we naar een van de andere colleges kunnen gaan of anders op woensdagochtend langs kunnen komen om de stof kort te bespreken. Ik ga hier dus eerst een uurtje langs voor dit minicollege. Er blijken drie studenten te zijn met twee docenten maar het is een interessant uur. Vervolgens ga ik naar het strand want, Wednesday = Beachday. Na afloop van het strand ga ik weer naar de RMIT basketbaltraining. Het gaat deze keer een stuk minder want ik heb weer last van mijn knieën. Ik ga hierna dan ook niet meer naar de trainingen toe maar ik ga proberen om mijn knieën met krachtoefeningen te versterken. Die avond ga ik weer naar de night market en deze keer eet ik een verrukkelijke ‘Soft shell crab burger’. Wederom is het erg gezellig op de night market!