Wandelen in Wilsons Prom!

Op zaterdag 2 mei is het weer tijd voor een reisje, we gaan dit weekend een tweedaagse wandeling maken in Wilsons Prom. We hebben een auto gehuurd waarmee we naar het startpunt van de wandeling gaan en vervolgens gaat de tent en andere bepakking op onze rug. Dit is de eerste keer dat ik ooit een meerdaagse wandeling doe en ik heb er veel zin in. We hebben een grote tent geleend van Julian waar we met zijn 8en in kunnen slapen. Deze tent is flink zwaar en om te voorkomen dat ik’s ochtends een stuk met de tent en met mijn backpack moet lopen word ik thuis opgehaald. We zijn vroeg op pad gegaan en doen onderweg de benodigde boodschappen. We zijn in totaal met zijn 8en (Michael, Julia, Julie, Clémence, Victoria, Ania, Maëlys en ik) en moeten dus aardig wat eten en water mee. Doordat er onderweg veel wegwerkzaamheden zijn komen we pas rond 12 uur aan in Wilsons Prom. We schrijven ons in voor de wandeling en lunchen alvast zodat we dat eten niet hoeven te dragen. Tegen de tijd dat we aan de wandeling beginnen is het al 13.30 uur, en aangezien het ongeveer 5 uur (16 km) lopen is naar onze camping moeten we een beetje gaan opschieten. Tijdens de wandeling ben ik erg blij met mijn goede rugzak, ik heb een behoorlijk gewicht op mijn rug vanwege de tent maar dit gaat relatief goed met deze rugzak. De eerste 2,5 uur lopen we door het bos richting de kust, dit deel van de wandeling is mooi maar na een tijdje wel enigszins saai. Opeens lopen we het bos uit en we staan op een mooi en verlaten strand. Dit is een mooie beloning voor de wandeling en we nemen hier even een korte pauze om foto’s te maken.

De wandeling gaat hierna een stukje over het strand en als we het strand af gaan moeten we over rotsen balanceren om een beekje over te steken. Als we van het strand af zijn begint de eerste flinke klim van de wandeling, onze camping is aan de andere kant van een flinke berg. Dit stuk van de wandeling is zeker met rugzak op behoorlijk zwaar. Bovenop de berg worden we beloond met een schitterend uitzicht over het park en een rode lucht van de bijna ondergaande zon. We moeten dan echter nog wel een stukje lopen en we besluiten een aantal mensen sneller te laten lopen zodat we hopelijk de tent nog met wat daglicht op kunnen zetten. Dit lukt ons uiteindelijk niet maar dit deel van de wandeling is fantastisch, we lopen langs verlaten, prachtige strandjes waar je uren zou willen blijven met naast ons een ondergaande zon. Het laatste kwartier moeten de hoofdlampen op omdat het dan al donker begint te worden.

We zetten onze megatent redelijk snel op en deze is nog groter dan ik me herinnerde, hier hadden makkelijk 10 mensen in gepast… Als de tent staat kunnen we eindelijk aan het avondeten gaan denken. We hebben een gasbrandertje en heel veel noedels bij ons. Noedels is normaal iets dat je heel snel kan bereiden maar als je voor 8 hongerige mensen op één gasbrandertje noedels moet koken duurt het toch nog behoorlijk lang. Uiteindelijk zitten we ruim 2,5 uur op het strand te koken en elke keer een klein portie te eten. Het lijkt wel tapas, elke keer een klein portie maar nu is elk portie hetzelfde! Na afloop van het eten gaat de helft meteen naar bed maar Julie, Clémence, Michael en ik gaan nog even terug naar het strand en terwijl we daar de omgeving in ons opnemen roken we een sigaartje en drinken we een paar slokjes whisky. Een echte, passende kampeerafsluiting van de dag wandelen.

De volgende dag staan we op tijd op om de zonsopgang te zien vanuit het baaitje naast de camping. De zon zelf komt echter achter de ingang van de baai op waardoor we dit niet zien maar de rode lucht en vertrekkende zeilboten leveren alsnog een prachtig plaatje op. Hierna ontbijten we om vervolgens aan de wandeling te beginnen, we moeten ruim 20 kilometer lopen. De wandeling begint met een flinke klim met een mooie beloning op de top, het uitzicht is schitterend. We zien een prachtig blauwe zee met mooie witte stranden en dat is ook waar we naar toe gaan. Eenmaal op het eerste strand valt mijn mond open, wat is dit mooi. Witte paradijsstranden, helderblauwe zee en helemaal niemand te bekennen. We lopen langs ongeveer vier van dit soort stranden, de één nog mooier dan de ander. Eigenlijk zou ik hier de hele dag willen blijven om te genieten maar helaas hebben we niet zoveel tijd. Wel gaan Clémence, Michael en ik op één van de stranden een half uurtje zwemmen. Deze plek voelt echt als een paradijs! De rest is inmiddels al doorgelopen en terwijl de route weer van de zee afbuigt doen we ons best om ze langzaam maar zeker weer in te halen. Uiteindelijk doen we dit als het lunchtijd is en we lunchen met onze laatste broodjes.

Hierna voelt het alsof we er bijna zijn maar dit valt nog vies tegen, we moeten nog ruim anderhalf uur. Onderweg vullen we bij een beekje de waterflessen om zo in elk geval nog genoeg drinken te hebben, het is namelijk erg warm. We hebben een filter en tabletten bij ons om het water te behandelen. Het is dus gewoon veilig om te drinken! Uiteindelijk komen we bij de auto aan en meteen gaan de schoenen uit en gaat de rugzak af. Een heerlijk voldaan gevoel om na zo’n wandeling op een rots te kunnen liggen en uit te rusten. We stappen vlak daarna in de auto om voor het donker het nationale park uit te zijn. Onderweg stoppen we nog even voor een adembenemende zonsondergang, wat een perfecte dag! Als avondeten stoppen we bij de Mac, een keer lekker ongezond eten mag wel na een weekend flink bewegen. Mijn eerste meerdaagse wandeling is echt goed bevallen, het gaafst is dat je op schitterende plekken komt die verlaten zijn in plaats van dat ze overspoelt worden met andere toeristen, die rust in combinatie met de schitterende natuur vind ik heerlijk!

Op maandag is het helaas tijd om weer terug naar de uni te gaan. Ik heb een 7,5 voor de toets van vorige week en ben daar absoluut tevreden mee. Na afloop van het college gaan Albin en ik sushi kopen om daarmee te lunchen. Onderweg komen we Chloe en Kate tegen en met zijn vieren lunchen we op een bankje in de zon waarna we nog lekker even blijven zitten. Vervolgens begin ik met het leren van mijn instructieboek voor de duikcursus die ik op donderdag en vrijdag ga doen. Als avondeten eet ik de mosselen die we voor vrijdag teveel gekocht hadden, geen slecht diner! Dinsdag en woensdag ben ik naast college vooral aan het studeren, zowel voor de duikcursus als voor EE, ik moet namelijk voor vrijdag een essay inleveren. Ik denk dat ik alles voor de duikcursus inmiddels weet en heb ook mijn essay af gekregen. Daarom heb ik woensdag nog even de tijd om hard te lopen en bij Guillermo hamburgers te eten. Hij is net verhuist en woont nu op ongeveer twee minuten afstand van mijn huis, gezellig!

Op donderdag 7 mei sta ik erg vroeg op, de duikcursus die ik ga volgen is in Rosebud en dat is bijna 3 uur reizen met de trein en de bus. Omdat de cursus om 8 uur ’s ochtends begint gaat mijn wekker al om 4.40 uur! In de trein op weg naar Rosebud maak ik de toets over het boek dat ik daarvoor gelezen heb. Het groepje studenten voor de duikcursus bestaat uit 3 mensen, Simon, Kirsty en ik. Allereerst kijken we een video van ruim een uur die alles herhaald wat we in het boek geezen hebben. Vervolgens kijken we de vragenlijst na en dan is het theoriegedeelte van de cursus voorbij. We leren ook hoe we de duikuitrusting in- en uitelkaar halen. Dit doen we vijf keer achter elkaar zodat we het goed onder de knie hebben. Hierna lunchen we en vervolgens rijden we naar een zwembad in Hastings waar we het eerste deel van de duikoefeningen gaan doen. Ik rijd met Simon mee en het is een gezellige auto rit. Bij het zwembad aangekomen moeten we eerst laten zien dat we 200 meter onafgebroken kunnen zwemmen. We doen dan de duikuitrusting op en gaan we het water in om voor het eerst te duiken. Het is een heel apart gevoel om onder water gewoon te kunnen ademen. We doen allerlei oefeningen voor situaties die tijdens het duiken zouden kunnen gebeuren. Op deze manier kunnen we ons voorbereiden op wat we moeten doen als dit echt gebeurd. Voorbeelden zijn het kwijtraken van het mondstuk waardoor je ademt, het losmaken van je master, water uit je masker te krijgen en de lucht van je duikpartner gebruiken als je zelf geen lucht meer hebt. Belangrijk is dat je altijd met een ‘buddy’ duikt die je bij een probleem kan helpen. Verder leren we een aantal handsignalen waarmee je onder water kan communiceren. De laatste oefening die we doen heeft te maken met het vinden van de juiste ‘buoyancy’. Dit is of je drijft, zinkt of zweeft in het water. Tijdens het duiken wil je je uitrusting zo afstellen dat je zweeft in het water en vervolgens kan je met de hoeveelheid lucht in je longen bepalen of je omhoog of omlaag wilt. Dit is best lastig om echt goed onder controle te krijgen maar het gaat na een paar minuten oefenen al een stuk beter!

Hierna is het tijd om voor het eerst echt te duiken, hiervoor gaan we naar Rye Pier. Het water is behoorlijk ruig maar gelukkig heeft dat zodra je onder water bent nog maar weinig invloed. Het water is erg koud en met mijn eigen flippers heb ik geen wetsuitschoenen die mijn voeten warm houden. Mijn voeten en handen zijn daardoor behoorlijk koud maar ik geniet van de ervaring, wat is het gaaf om de sponzen aan de pier te zien en naast de vissen te kunnen zwemmen. Ik weet dat ik een goede keuze gemaakt heb door mijn duikbrevet te halen, dit is echt heel gaaf! We zwemmen ongeveer 20 minuten onder water en ik merk dat ik steeds comfortabeler raak onder water.

Wel verslik ik me en mijn automatische reflex is om mijn mondstuk uit te spugen om zo fatsoenlijk te kunnen hoesten. Dit is natuurlijk geen goed idee en ik weet de reflex te bedwingen. Het voelt apart om zo tegen je natuurlijke instinct in te gaan maar dat is een wijze les voor mijn toekomstige duikervaringen. Doordat het water flink ruig was zweefde er veel zand door het water en dit belemmerde helaas het zicht wel. Toch was mijn eerste duik echt een hele gave ervaring! Hierna rijden we terug naar de duikwinkel en halen onze uitrusting uit elkaar. Simon geeft me een lift naar het station van Frankston en dit scheelt ruim 40 minuten reis tijd! Ik ben behoorlijk uitgeput als ik thuis ben en eet daarom in het restaurant beneden. Vervolgens is het bedtijd, morgen moet ik wederom vroeg op voor deel 2 van de duikcursus!